...Σου γραφω ενα γραμμα...

Ποσα ειναι αυτα που εχουμε να πουμε στον αλλον  κ δε μιλαμε οταν μας δινεται η ευκαιρια...Ποσα "γιατι" κ ποσα "επειδη" κλειδωνονται στην ακρη τον χειλιων μας οταν βρισκομαστε μπροστα του...Επειδη ποναω,επειδη περιμενω,επειδη δε ζω...Γιατι δε μ αγαπας,γιατι εφυγες,γιατι υπαρχεις χωρις εμενα...

Ερωτησεις κ λογια που στριφογυριζουν στο μυαλο μας κ δε μας αφηνουν να ηρεμησουμε,να προχωρησουμε...Λογια αγαπης που μεταμορφωνονται σε λεξεις με θυμο για να τον πληγωσουμε ,νομιζοντας πως θα νιωσουμε καλυτερα ,εχοντας την ψευδαισθηση οτι μ αυτο τον τροπο θα καταλαγιασει ο πονος μεσα μας...Λογια θυμου που καταπιεζονται γιατι η αγαπη μας νικαει στη θεα του προσωπου του,των δικων του ματιων,κ τα ξεχναμε ολα.

Σχεδον ποτε οταν εχουμε τον αλλον κοντα μας δε ξεστομιζουμε αυτα που πραγματικα εχουμε μεσα μας ...

Ειλικρινης ειμαστε μονο στον καθρεφτη μας,στο ταβανι μας,στο μαξιλαρι μας,εκει που αφηνουμε τον εαυτο μας ελευθερο να πει αυτα που νιωθει ,χωρις να εχει να κερδισει η να χασει τιποτα...

Εμενα αυτο δε μου φτανει,δε μου αρκει να τα λεω μονη μου,ουτε θελω να τα μοιραζομαι με φιλους κ φιλες.Δε θελω κανεις να ξερει ποσο αγαπω,μισω,ποναω,υποφερω,χαιρομαι για τον ανθρωπο που υπηρχε η υπαρχει στη ζωη μου ...

Μονο εκεινος θελωνα το ξερει...κ οταν δεν εχω την ευκαιρια να του τα πω η οταν δενεται η γλωσσα μου ναυτικο κομπο μπροστα του...Τοτε παιρνω ενα λευκο χαρτι κ το γεμιζω με φρασεις που αλλες φορες εχουν συνοχη κ αλλες παλι ειναι αναρχες ,σκορπιες λεξεις...

Γραμματα...αυτο κανω...του γραφω γραμματα...οχι πως θελω να του τα δωσω,να ετσι για να μιλησω λιγο μαζι του...Διαλεγω ενα μερος που νιωθω κοντα του,καπου που σημαινε η σημαινει κατι για μας τους δυο κ σαν να γυρω μου,σαν να ειναι πλαι μουτου μιλαω γραφοντας...Καμια φορα φανταζομαι  τι θα απαντουσε η τι θα ηθελα εγω να ακουσω (αυτο ειναι κ το καλυτερο σημειο ;-) ).

Επειτα μαζευω τα κομματια μου και ανακουφισμενη απο συναισθηματα αγαπης η θυμου εξαρταται καθε φορα,διπλωνω το λυτρωτικο χαρτι που ειναι γεματο απο μενα κ απο εκεινον,μπαινω στο αμαξι μου και γυριζω στη πραγματικη μου ζωη'στην ζωη χωρις εκεινον...

Κ συνεχιζω να τον αγαπωοπως στις εντεκα στις δεκα στις οχτω...μες στα ματια μου...μες στα χερια μου...μονο η δικη του η μορφη...ειμαι δικη του!

...  Κ.Γ