Κάτι τέτοιες νύχτες Νο 2 ...

 Κλείνω τα ματιά μου προσπαθώντας να διώξω το πρόσωπο σου που ήρθε απρόσκλητο στο μυαλό μου. Τι γυρεύεις εδώ? Είχες καιρό να φανείς , βδομάδες ίσως κ μήνες . 

Δεν προσπαθώ να μην σε σκέφτομαι πια, αυτό γίνεται από μόνο του. Καμιά φορά νομίζω ότι σε έχω ξεπεράσει . Δεν υπάρχεις στην καθημερινότητα μου , ξυπνάω με κέφι τα πρωινά κ η μέρα μου συνεχίζεται όμορφα. Ακόμα κ τα τραγούδια μας μπορώ να ακούω χωρίς να αλλάζω σταθμό (ευτυχώς δηλαδή γιατί τα είχαμε κάνει όλα δικά μας που αναγκαζόμουν να ακούω ξένα ). Προχωρώ στην ζωή μου κανονικά χωρίς ενοχές ότι σε προδίδω όπως ένιωθα μέχρι πριν λίγο καιρό η ανόητη, ποσό ανόητη πραγματικά. Έχεις φύγει 1 μίση χρόνο κ εγώ ένιωθα ότι σε προδίδω. Καλά σ αυτό πάντα ήμουν ηλίθια γιατί αν σκεφτείς ότι εσύ με πρόδωσες από το πρώτο λεπτό …

Είμαι όμως καλά . Αν με έβλεπες θα αναγνώριζες την γυναίκα που ερωτεύτηκες στην αρχή. Φαινομενικά τουλάχιστον δεν έχω καμιά σχέση με εκείνο το σακατεμένο ερείπιο που άφησες πίσω σου όταν έφυγες ξαφνικά (κ άνανδρα - για να μην ξεχνιόμαστε ). Η αλήθεια είναι ότι μάλλον είμαι εντελώς η γυναικά που γνώρισες στην αρχή κ όχι αυτή που γεννήθηκε στην αγκαλιά σου από την ανάσα σου. Έχω σκληρύνει , είμαι επιφυλακτική κ ίσως άδικη με όλους τους υπόλοιπους άντρες γιατί πέρασες εσύ από την ζωή μου. Ποια λόγια να πιστέψω όταν τα δικά σου ήταν ψεύτικα ? Ποιος να μου μιλήσει για αγάπες , έρωτες κ υποσχέσεις κ να μην βάλω τα γέλια ? Ποιος να με αγγίξει τρυφερά κ να πιστέψω ότι δεν είναι σκοπός του μόνο το κρεβάτι ?  Πάγωσα … Ότι καλό είχα μέσα μου το πήρες μαζί σου κ άφησες πίσω ένα κουφάρι , ένα κορμί άδειο από συναισθήματα να σκορπίζεται αναζητώντας να γεμίσει από το τίποτα . 

Υπάρχουν όμως κάτι τέτοιες νύχτες σαν κ αυτή που στο ορκίζομαι δεν θέλω να σε σκεφτώ κ όμως έρχεσαι στο μυαλό μου. Βλέπω ξαφνικά τα ματιά σου μπροστά μου. Σε μισώ , είναι στιγμές περισσότερες από ότι θα ήθελα που σε μισώ . Μετανιώνω για τον χρόνο που σου έδωσα από την ζωή μου γιατί έμεινα πίσω, έμεινα πολύ πίσω. Φοβάμαι ότι έχασα την ευκαιρία μου να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα (εσυ ξέρεις ποιο, αυτό που για σένα ήταν ο χειρότερος σου εφιάλτης ). Σε βρίζω … Κ ύστερα … τα ματιά μου γεμίζουν δάκρυα που δεν μπορώ να τα ελέγξω , νιώθω μια περίεργη ρίγη κ ένα ακαθόριστο πόνο σε όλο μου το κορμί , κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν οι ναρκομανείς από την στέρηση . Ο μονός τρόπος για να σταματήσω το κορμί μου να τρέμει είναι να κουλουριαστώ σαν έμβρυο στο κρεβάτι , στον καναπέ, στο πάτωμα,  οπού κ αν βρίσκομαι εκείνη την ώρα. Αφήνω τον εαυτό μου να ξεσπάσει κ έπειτα από λίγο καταλαγιάζει ο πόνος μέσα μου . Το μίσος έχει φύγει κ την θέση του έχει πάρει μια απερίγραπτη ανάγκη να σ αγγίξω, να σε δω …  Πάντα (θα)  με πονάει ο δικός σου χωρισμός...

Κάτι τέτοιες νύχτες … μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ αγαπώ …

…

Κ.Γ

www.youtube.com/watch?v=GXowYsvWQD8