…Κ αν είχα επιλογή…

Ερωτά μου, 

 έψαχνα πάντα τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν αυτό που νιώθω για σένα, αυτό που εγώ το ονομάζω αγάπη. Μετά από τόσα χρόνια πια κατάλαβα ότι μάταια προσπαθώ γιατί η δική μου αγάπη δεν χωράει σε λέξεις, δεν έχει έννοια, δεν είναι συναίσθημα, δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που να μπορώ να εξηγήσω γιατί σ αγαπώ… η δική μου αγάπη δεν ακολούθησε την περπατημένη, 

Δεν έζησα μαζί σου, δεν με είδες να ξυπνάω το πρωί κακόκεφη κ εσύ να κάνεις χαζομάρες για να μου φτιάξεις την διάθεση ή να τσαντιστείς γιατί τα έβαλα μαζί σου.

Δεν ήσουν δίπλα μου όταν αρρώσταινα για να με προσέχεις…

Δεν είχα την αγκαλιά σου να κρυφτώ όταν φοβόμουν…

Ποτέ δεν μου είπες στα δύσκολα μου ΄΄ εγώ είμαι εδώ για σένα ΄΄…

Δεν έκλαψες μαζί μου, δεν πόνεσες μαζί μου όταν ξεριζώθηκε από μέσα μου η ζωή…

Δεν με έβγαλες καν ούτε ένα πρώτο ραντεβού (ούτε δεύτερο, ούτε τρίτο αλλά λέμε τώρα)…

 Ποτέ δεν περπατήσαμε μαζί στην παραλία, να μου κρατάς το χέρι και να είναι όλος ο κόσμος εκεί, στον ήχο που κάνει η θάλασσα και στα χνάρια που αφήνουν πίσω τους 2 ζευγάρια πόδια…

Δεν πήγαμε σε μία οικογενειακή συγκέντρωση που  ήρθες με το ζόρι μόνο κ μονό για να μη μου χαλάσεις το χατίρι…

Δεν φτιάξαμε  βαλίτσες για τις διακοπές μας ούτε τις αδειάσαμε μαζί…

Δεν μπήκαμε ποτέ σε αεροπλάνο, σε πλοίο, σε τρένο, όλα τα ταξίδια τα έκανα με σένα  μόνο στην φαντασία μου…

Δεν ξυπνήσαμε αγκαλιά, δεν σου έφτιαξα πρωινό να στο φέρω στο κρεβάτι κ να μείνουμε εκεί όλη την υπόλοιπη μέρα, χωρίς ρολόγια, χωρίς πρέπει…

Δεν μου αγόρασες το φόρεμα που είδαμε  στην βιτρίνα για να μου κάνεις έκπληξη κ να με δεις να χαίρομαι… Δεν χαζέψαμε ποτέ μαζί τις βιτρίνες…

Δεν μεθύσαμε ποτέ παρέα…

Δεν με χόρεψες και δεν χόρεψες ποτέ για μένα…

Μου είπες κουβέντες που πόνεσαν περισσότερο κ από το αλάτι σε μια ανοικτή πληγή…

Με άφησες ξανά κ ξανά κ ξανά χωρίς ένα αντίο… κ ξέρεις, ακόμα κ τα αντίο έχουν αγάπη όταν ακούγονται…

Η ζωή σου προχωρούσε πάντα ένα βήμα πιο μπροστά και η δική μου έκανε ένα βήμα πίσω.

Κ η δική μου αγάπη δυναμώνει κάθε μέρα κ πιο πολύ…

Καταλαβαίνω ότι σ αγαπώ τις στιγμές που σε κοιτάω να καπνίζεις και πιάνω τον εαυτό μου να παρακαλάει να ήμουν ο καπνός που μπαίνει μέσα σου γιατί ζηλεύω την ευχαρίστηση που σου προσφέρει, δεν με νοιάζει αν θα με αγγίξεις, μου αρκεί που το βλέμμα μου ακουμπάει πάνω σου. Όταν γυρνάς το κεφάλι σου κ με βλέπεις να σε παρατηρώ χαμογελάς κ αναρωτιέσαι τι να σκέφτομαι κ νιώθω να σ αγαπώ κ άλλο.

Ο χρόνος σταματάει όταν υπάρχεις γύρω μου, κάθε πληγή που μου έχεις ανοίξει κλείνει με μιας λες κ δεν υπήρξε ποτέ…

 Είμαι πολύ περήφανη για σένα, είμαι η μεγαλύτερη θαυμάστρια σου…

Ναι…η αγάπη γεννιέται κ μεγαλώνει μέσα από μικρές κ καθημερινές στιγμές που ζουν δυο άνθρωποι μαζί. Κρύβεται σε αναμνήσεις που δημιουργούν, σε μυρωδιές, σε χρώματα, σε ιστορίες που έχουν να διηγηθούν από την κοινή τους ζωή. Αυτό είναι η αγάπη που εννοούν όλοι, όλοι εκείνοι που γνώρισαν ένα άνθρωπο, τον ερωτεύτηκαν, έζησαν μαζί του και τον αγάπησαν γιαυτά που τους προσέφερε.

Εγώ δεν είχα αυτή την επιλογή… εγώ γεννήθηκα ερωτευμένη μαζί σου κ σ αγάπησα για να σου προσφέρω… κ ας μην μου έδωσες την ευκαιρία αυτή…

Μου λείπεις κάθε λεπτό κ θα μου λείπεις για πάντα..Πιο πολύ θα μου λείπουν όλα αυτά που δεν κάναμε μαζί , όλα αυτά που ονειρεύτηκα μαζί σου κ εσύ τα έζησες χωρίς εμένα…

Μα κ να είχα επιλογή, εσένα θα αγαπούσα απ΄ την αρχή γιατί είσαι στην ζωή μου η πιο μεγάλη ανατροπή…

…

Κ.Γ

www.youtube.com/watch?v=K2RksggED70