Δεν έχω πολλά...

Τρεις μέρες χρειάστηκε να γυρίσει η αναπνοή στον σωστό ρυθμο, τρεις μέρες πέρασαν χωρίς αναγκη για φαγητό, τρεις μέρες το μυαλό δεν συγκεντρώθηκε σε τίποτα, τρεις μέρες η ανυπομονησία χτύπησε κόκκινο...

Κ δεν χρειάστηκε ακομα μια ,γιατί ήρθε...

Έλα πες την αλήθεια, έκανες πρόβες μεσα στο μυαλό σου τα τελευταία λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι για την πρώτη συνάντηση. Ηξερες ότι θα σου δώσει μία αγκαλιά αλλά δεν ήξερες αν αυτή η αγκαλιά θα είναι όπως τη θυμώσουν... περίμενες το πρώτο χαμόγελο να είναι εκείνο που ερωτεύτηκες, εκείνο που έκανε το πρόσωπό του να λάμπει.

τα μάτια του να είχαν τον έρωτα μέσα τους, αυτά τα μάτια, τα πιο όμορφα μάτια που εχεις δει... Αραγε θα ήθελα να σε αγγίξει, να πιει κάθε εκατοστό του κορμιού σου και να φύγει μεθυσμένος από εσένα... ?θα ήταν όλα όπως κάποτε...?

Εσύ θα ένιωθες το ίδιο ? θα χτυπούσε η καρδιά σου τόσο δυνατά όπως μόνο για αυτόν είχε χτυπήσει? το παρακαλούσες αυτό, γιατί η αγάπη που είχες μέσα σου για εκείνον κρυμμένη από όλους σε ένα υπόγειο, στο πιο βαθύ υπόγειο του είναι σου ,καλά κλειδωμένο για να μην μπορέσει ποτέ κανένας να την παρει, σου φώναζε ότι είναι η ευκαιρία να την απελευθέρωσεις, να νιώσεις ξανά...

Κ είναι εκεί μπροστά σου... σου χαμογελάει και για μία στιγμή σου θυμίζει εκείνον... Κ ύστερα έρχεται η αγκαλιά ,μία σφιχτή αγκαλιά αλλά όχι γνώριμη ,όχι η αγκαλιά η δίκη του, τα σώματά σας δεν έγιναν έναν.. προσπάθησες να αφουγκραστείς το θόρυβο της καρδιάς του για να πιαστείς από κάπου, αλλά η δική σου χτυπούσε τόσο δυνατά που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις .Κ ύστερα και άλλες αμήχανες στιγμές ,στιγμές που ήθελες να χωθείς ανάμεσα στα χέρια του να ακουμπήσεις το κεφάλι σου στο στέρνο του και να μυρισεις τον έρωτα...

Λέξεις έβγαιναν από το στόμα του για τη ζωή του και εσύ ίσα που άκουγες ένα ψιθύρισμα ,το μυαλό σου έπαιζε σκηνές δικές σας, παλιές και αναρωτιόσουν έτσι ήταν πάντα? Μήπως εσύ θυμάσαι λάθος? Μα όχι, θυμάσαι πολύ καλά, θυμάσαι τα πάντα ,επιβίωσες με αυτές τις εικόνες και τα συναισθήματα... Δεν μπορούσε να πάρει τα χέρια του από πάνω σου, ήθελε διαρκώς να σε αγγίζει και τώρα αυτός απέναντι σου δεν δείχνει να τον ενδιαφέρει το τασακι αναμεσα σας...

Αφήνεις την ώρα να κυλάει ελπίζοντας, ελπίζοντας ότι κάπου μέσα του υπάρχει ακόμα αυτή η φλόγα για εσένα και από λεπτό σε λεπτό θα φουντώσει και θα γίνει  πυρκαγιά και θα αναζητήσει σωτηρία από εσένα για να μην τον κάψει... αλλά όχι ...

Ισως έτσι έπρεπε να νιώθεις και εσύ μετά από τόσα χρόνια ,ίσως έπρεπε να έχει παγώσει κάτι μέσα σου ή έστω να έχει καταλαγιάσει...

Αλλαξε ..ωρίμασε..σκέφτηκε πολύ και απομυθοποιήσε... εσένα, εκείνον, εσάς...

 Αποζητάς ακόμα μία απόδειξη για το ποιοι είστε μετά από τόσα χρόνια και τον πλησιάζεις...

 Το παραμύθι σας, το ταξίδι στον παράδεισο του... νιώθεις την ορμή του αλλά όχι την παραδοχή του, τα μάτια του μένουν κλειστά ,εκείνος που δεν τα έπαιρνε κάποτε από τα δικά σου...Δεν αφηνει το ταξίδι να τελειώσει με την απόλυτη κ μοναδικη αίσθηση που γινοταν τα κορμια σας ενα κ δεν χωριζαν παρα μονο ώρα μετά. Όχι, δεν γίνατε ένα... 

 Σε θέλει ,πάντα σε ήθελα, αλλά κάποτε η ευχαρίστηση της ένωσης ήταν τόσο έντονη που πονούσε το μέσα του... το καταλαβαινες. Τότε θέλατε να γίνετε αγάλματα εκείνη την ώρα, έτσι λέγατε ...

Σε αγαπάει και πιστεύεις ότι το εννοεί όταν το λέει ,αλλά είναι αλλιώς.... ισορροπημένα.. αποδεκτά... μετά από σκέψη... Ναι, ξέρεις ότι αυτή είναι η "καλή "αγάπη αυτή που δεν έχει έρωτα, καψούρα και αυθορμητισμό ...Αυτή είναι η αγάπη η πραγματική, η αγάπη που δεν πονάει και θέλει το καλό του άλλου .Αλλά δεν σε είχε αγαπήσει εκείνος έτσι ποτέ, είχε πάντα έναν ασυγκράτητο ενθουσιασμό που αυτό ήταν που σε παρέσυρε να αφεθείς άνευ όρων στη δίνη του.... και τώρα είσαι αντιμέτωπη με κάτι γνωστό -  άγνωστο...

 εσύ πως ένιωσες?  πώς νιώθεις.?

Δεν έχεις δάκρυα στην άκρη των ματιών σου και ας έχει ήδη φύγει ...

Είσαι καλά ,δεν αισθάνεσαι μισή και άς έμεινες πάλι μόνο με το άρωμα του πάνω σου ...

Η αγάπη σου για εκείνον είναι εδώ, σταθερή αξία ,σταθερή δύναμη και νιώθεις ευγνωμοσύνη ,τρυφερότητα, έρωτα και μία μικρή απογοήτευση που εκείνος δεν ήταν αυτό που περίμενες, δεν είχε μέσα του για σένα αυτό που περίμενες...

 Δεν ξεπέρασε εσένα , ξεπέρασε εκείνον, τον τότε εαυτο του έβαλε στην άκρη απλά παρασύρθηκες και εσύ στην ίδια άκρη ... 

Εσύ τον αγαπάς και είσαι ευτυχισμένη που είναι αυτός καλά .

Τον αγαπάς γιατί έχεις μόνο μία ζωή και είναι όλη δική του ....πάντα ήταν, πάντα θα είναι ...

Γιατί έχεις μόνο μία χαρά και του τι χρωστάς ....εκείνος είναι η χαρά σου....

 Κ αντάλλαγμα ποτέ δεν το ζητάς... γιατί η αγάπη σου ήταν ,είναι και θα είναι μόνο για εκείνον .Κανείς ποτέ ποτέ ποτέ δεν θα τη μοιραστεί...

Κ.Γ