Πως θα ήταν ζωή μου ΑΝ...

Λένε κάποιοι πως όλα είναι γραμμένα στην ζωή μας να μας συμβούν ή να μη μας συμβούν κ μέσα σ αυτους είμαι κ εγώ...'Ολα γίνονται για κάποιο λόγο που η αλήθεια είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα τον ψάχνω αυτόν τον λόγο!Πόσες φόρες όλοι μας έχουμε πει ΄΄τι ήθελα κ πήγα εκεί'' ή ΄΄γιατί δεν είπα ότι..΄΄ ή ΄΄έπρεπε να το είχα κάνει αλλιώς''?Ειμαι σίγουρη ότι αυτές οι φορές δεν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού μη σου πω ούτε κ με των ποδιών μαζί δε φτάνουν.Κ όμως απο κάθε τι που κάνουμε ή δε κάνουμε μάλλον κάτι κερδίζουμε,ίσως αυτό το κάτι να μη το καταλάβαινουμε την στιγμή που πρέπει ισως πάλι ποτέ να μη το καταλάβουμε,ίσως όμως κ να χάνουμε κ πάλι να μη το καταλάβουμε ποτέ ή να το καταλάβουμε όταν θα είναι πολύ αργά..

.Ενα απο εκείνα τα βράδια που κοιτάς το ταβάνι χωρίς καν να ανοιγοκλείνεις τα βλεφαρά σου,ακουγόντας μόνο τις εκκωφαντικές σκέψεις σου κ περιμένοντας να σου μιλήσει το ταβάνι (στην δικη μου περίπτωση το ξύλινο δοκάρι,ούτε αυτό απαντάει πάντως))αναρρωτήθηκα πως θα ήταν η ζωή μου Αν...Προσπάθησα λοιπόν ως άλλος Παπακαλιάτης (την έχουμε δει την ταινιούλα σίγουρα)να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχα γνωρίσει εκείνον...Αν εκείνο το πρωινό του Ιούλιου είχα ας πουμε αρρωστήσει κ δεν πήγαινα για δουλειά,Αν είχα πάρει την καλοκαίρινή μου αδειά νωρίτερα οπως είχα σκόπο να το κάνω αλλα τελικά δε το έκανα,Αν είχε χαλάσει το αμάξι μου,Αν με σταματούσε η αστυνομία κ μου έπαιρνε το δίπλωμα γιατι οδηγούσα επικινδυνα(με το κραγιον  το κινήτο κ τον κάφε στο χέρι θα είχαν κ την απαίτηση να οδηγώ κ με ασφάλεια,ήμαρτον)Τα πιθανά κ απίθανα ενδεχόμενα για να μην είχα φτάσει ποτέ στον προορισμό μου εκείνη την μέρα έδιναν ρεσιτάλ μέσα στο μυαλό μου (κ μαρτυράς μου το ξύλινο δοκάρι).Τι θα είχα κερδίσει ή τι θα είχα χάσει λοιπόν Αν το σύμπαν δε συνωμοτουσε με την μοίρα μου(κ την δική του) για να τον γνωρίσω?

τι θα είχα κερδίσει...

Θα είχαν σωθεί πολλές σοκολάτες κ θα είχα πάρει πολύ λιγότερες θερμίδες που ισοδυνάμουν με περιττά κιλά που έχουν σαν αποτέλεσμα να μη μου κάνουν τα ρούχα μου κ να πέφτει η διάθεση μου.Θα είχα λιγότερες απο εκείνες τις νύχτες που δε περνούν με τίποτα μακρυά του.Θα είχα κάνει οικονομία στην ΔΕΗ γιατί δε θα κοιμόμουν με αναμμένη τηλεόραση μόνο κ μόνο για να μην ακούω τις σκέψεις μου.Θα είχα ευχαριστηθεί διακοπές ή εξόδους με φίλους χωρίς να μου φαίνονται μάταια όλα χωρίς εκείνον.Δε θα ανακάλυπτα ποτέ ανασφάλειες που είχα κρυμμένες ή που μου προκάλεσε η απόρριψη του.Δε θα είχα ακούσει τον θόρυβο που κάνει η καρδιά όταν ραγίζει.θα είχα κλάψει λιγότερο κ δε θα γέμιζα με δάκρυα άνετα πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων..θα είχα γλιτώσει μία μπορεί κ δύο καταθλίψεις.Θα εβλέπα με αισιοδοξία το μέλλον.Θα έβλεπα μέλλον..Θα είχα βρει κάποιον άλλον να παιδέυω κ όχι να με παιδέυει.Θα είχα γνωρίσει λιγότερες απογοητέυσεις.Θα είχα πονέσει τουλάχιστον 80% πιο λίγο.Θα μπορούσα να πηγαίνω σε γάμους φίλων κ γνωστων χωρίς να φέυγω κλαίγοντας.Θα πίστευα ακόμα στον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο που θα τα έκανε όλα πουτ@ν@ για να ζήσει μαζί μου...

τι θα είχα χάσει...

Δε θα μάθαινα ποτέ οτί υπάρχει όντως ο έρωτας με την πρώτη ματιά...Δε θα είχα αντικρύσει τα ομορφότερα μάτια  κ το πιο αφοπλιστικό χαμόγελο του κόσμου.Δε θα ήξερα τι σημαίνει ΄΄μου κόβεις την ανάσα΄΄...Δε θα είχα δακρύσει απο ευτυχία...Δε θα είχα πει τόσες πολλές αλήθειες χωρίς να ντραπώ...Δε θα ήξερα πόσα πολλά αντέχω τελικά...Δε θα τον είχα δει να δακρύζει...Δε θα είχα νιώσει την απόλυτη αγάπη...Δε θα είχα πει ποτέ mil veces me rechazaras mil veces sere tuya κ να το εννοώ...Δε θα είχα μυρίσει την μυρωδιά του,εκείνη την μυρωδιά που περνάει κατευθείαν στην ψυχή κ με κάνει ακόμα να ανατριχιάζω...Δε θα είχα γελάσει με τις αστείες του γκριμάτσες...Δε θα είχα κλάψει στην αγκαλιά του...Δε θα τον είχα δει να τα χάνει κ να κοκκινιζει ολόκληρος όταν με πλησιάζει αρσενικό(ακομα κ γάτος)...Δε θα άκουγα την φωνή του...Δε θα γνωριζα εκεινο το κενο του...Δε θα με αγγιζε με τα ματια του ...Δε θα μου έλεγε ''σ αγαπω'' ...Δε θα ενιωθα θεά στα χέρια του...Δε θα τον άκουγα να λεεί ''ασεεεεεεεε μεεεεεεεε'' με γκρίνια κ παράπονο όταν τον πειράζω...Δε θα είχα δει εκεινη την φάτσα που παίρνει όταν θέλει απλά να αποφύγει μια συζήτηση...Δε θα είχα καταλάβει οτί την μουσική την ακους με τα μάτια ,την ψυχή  κ μετά με τα αυτιά...Δε θα είχα νιώσει ολοκληρωμένη...Δε θα γνώριζα τον άντρα της ζωής μου(έστω κ αν δε θα την ζήσω μαζί του)...

Τελικά?Θα ήμουν χαμένη ή κερδισμένη Αν εκείνη την μέρα έπεφτε μετεωριτης έξω απο το σπίτι μου(ήταν κ αυτο ενα ενδέχομενο απο τα πολλα που είχα σκεφτεί)κ δε τον γνώριζα?Δε ξέρω Αν υπάρχει απάντηση σ αυτό...

...Κ.Γ

www.youtube.com/watch?v=hTfiwgKcQLo