Αχ να ξερες τι δύναμη μου δίνει η δυναμή σου...

Μεγαλωμένη σε μία οικογένεια με πολύ πολύ αγάπη με μια τρυφερή (και τρελούτσικη μαμά)κ έναν καταπληκτικό πατέρα που φρόντιζε να μην μας λείπει τίποτα ούτε υλικά ούτε συναισθηματικά,θα μπορούσε κάποιος να με πει μέχρι κ καλομαθημένη.Και ναι,αν αυτή είναι η έννοια του καλομαθημένου παιδιού τότε είμαι,ήμουν(γιατί παιδί δε με λες πια). Αυτό που σίγουρα δεν ήμουν,δεν είμαι κ δεν θα είμαι ποτέ είναι κακομαθημένη.Οι γονείς μου μου έμαθαν να στέκομαι στα πόδια μου κ ας ήξερα οτι είναι πάντα πίσω μου εκείνοι όποτε τους χρειαστώ.Δεν ξέρω αλήθεια αν εκείνοι μου έμαθαν να μη ζητώ βοήθεια αν πρωτα δεν εξαντλήσω τα δικά μου όρια ή αν αυτό ήταν του χαρακτήρα μου (μεταξύ μας,γονίδιο του μπαμπά μου είναι)Ετσι λοιπόν πορέυτηκα στην ζωή μου,αγαπόντας βαθιά τους δικούς μου,οικογένεια κ φίλους αποδεικνύοντας το όποτε ήταν αυτό απαραίτητο.

Ο λόγος που κάνω αυτό τον πρόλογο δεν είναι γιατί μου ήρθε ξαφνικά η διάθεση να γράψω την αυτοβιόγραφια μου,ποιον θα ενδιέφερε άλλωστε κάτι τέτοιο,αν ήμουν η Μπελούτσι μπορεί κ να την διάβαζε κ κανένας!!Αλλά γιατί έπρεπε να κάνω μια αναδρομή στα υπέροχα παιδικά μου χρόνια για να τα συγκρίνω με άλλους ανθρώπους που δεν είχαν εξίσου καλά κ ιδανικά χρόνια κ ούτε η συνέχεια της ζωής τους ήταν ευνοική κ όμως αντέχουν...Αντέχουν αντιμετωπίζοντας βιοποριστικά προβλήματα,αντέχουν απώλειες αγαπημένων ανθρώπων αντέχουν να πολεμάνε την κάθε μέρα χωρίς να έχουν κάποιον πίσω τους να τους σπρώξει με εναν τρυφερό χτύπημα στην πλάτη κ να τους πει ΄΄προχώρα κ εγώ είμαι εδώ...''Κ όμως αυτοί οι άνθρωποί απόρουν πως αντέχω εγώ κ κάθε εγώ,δίκες μου καταστάσεις που δε φοβάμαι τι μου ξημερώνει άυριο,που δεν έχω βιώσει θάνατο πολύ πολύ δικού μου ανθρώπου κ που έχω πίσω μου μια οικογένεια που μπορεί  να με στηρίξει σ ότι κ αν έρθει στην ζωή μου.Απορούν πως αντέχω να αγαπώ ανευ όρων ανθρώπους που δε μου δίνουν ούτε το ελάχιστο απο αυτό που ενδεχομενος θα άξιζα...Αυτοί οι άνθρωποι που δε λες οτί η μοίρα τους φέρθηκε κ με τον καλύτερο τρόπο,αυτοί οι ίδιοι νιώθουν οτί θα λύγιζαν απέναντι στις δυσκολίες του έρωτα,απέναντι σε μια αγάπη που πονάει...

Αυτό που προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω σε τέτοιες συμπεριφορές είναι για ποιο λόγο άραγε έρχονται σε κάποιους όλα στραβά κ αντέχουν κ για ποιο λόγο σε κάποιους άλλους να είναι όλα ιδανικά κ στο μόνο πράγμα που δε μπορεί να τους βοηθησεί κανείς ,όπως είναι ο συναισθηματικός κόσμος τους να βάζουν μόνοι τους τρικλοποδιές στον εαυτό τους κ αντί να φέυγουν,εκείνοι να αντέχουν...

Είμαστε όλοι διαφορετικοί κ προφανώς οι αντοχές είναι υποκειμενικές τελικά!Ισως ο θεός μας δίνει όσα μπορούμε να αντέξουμε.

Ισως εγώ (κ όποιος σαν κ εμένα)αν είχα τα αντικειμενικά εμπόδια να μη μπορούσα να τα αντεξω γιαυτό κ να γεννήθηκα σ αυτή την οικογένεια.Που φρόντισε για μένα να είναι όλα αυτά πιο έυκολά.Που μου έμαθε να αγαπώ χωρίς να περιμένω ανταλάγματα.Να είμαι εκεί γιαυτούς που αγάπω για όσο αυτό τους προσφέρει κατι κ να συνεχίζω να τους αγαπώ απο μακρυά όταν η ζωή με βγάζει απο τον δρόμο τους.Εστω κ αν αυτό σε κάποιες περιπτώσεις πονάει πολύ,εστώ κ αν κάποιες φορές όλο αυτό το νιώθεις σαν κλωτσιά πισω απ τα γόνατα που σ αναγκάζει ακούσια να τα λυγίσεις αλλά αντέχεις να τα ξανατεντώσεις...Έτσι μ αγάπησαν στην ζωή μου...Έτσι μ αγαπούν...Έτσι αγαπώ...

Ίσως σ αυτούς που η ζωή τους τα έφερε όλα ανάποδα απο τα πρώτα χρόνια  που γεννήθηκαν,όσο οξύμωρο κ παράλογο να ακούγεται,να μη μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε έναν έρωτα με δυσκολίες,γιατί έμαθαν να παλέυουν για να κερδίσουν ακόμα κ την επόμενη μέρα κ όλες τους οι δυναμεις να εξαντλούνται σ αυτό...

Ο θέος,ο βούδας,ο αλάχ κ όπως τον λένε αυτόν τον κυριούλη που βρίσκεται εκεί ψηλά αντισταθμίζει τα πάντα με έναν δικό του τρόπο...

Όσο αφόρα εμένα μου έφερε στην ζωή μου πριν πολλά πολλα χρόνια έναν άνθρωπο που περνάει όλες αυτές τις δυσκολίες κ όμως είναι ακόμα όρθιος για να μου θυμίζει ότι ''ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό'' κ για να κάθεται δίπλα μου στα ''πατώματα'' που με ρίχνει ο έρωτας,με υπομονή κ κατανόηση κ με μια μαγική σιωπή για όσο χρόνο χρειαστεί...

Κ έφερε εμένα στην ζωή αυτού του ανθρώπου για να ξέρει οτι δεν είναι μόνος του,ότι κάθε φόρα που έρχεται κάτι καινούργιο για να τον πάει πίσω,θα είμαι εγώ εκεί για να πάμε μπροστά μαζί...

Μια αληθινή φιλία μπορεί να αντικαταστήσει κ την οικογένεια κ τους χαμένους έρωτες...

Γιατί οι φίλοι δεν έρχονται τυχαία στην ζωή μας,οι φίλοι μας δίνουν δύναμη απο την δυναμή τους...

Κ.Γ

www.youtube.com/watch?v=o4dw41dAiX4